Gedénkhparaz zo haltase

Est iz hochnach, di earstn tang von djar zboatausankhunununzbuantzekh, i sauge auz pa vestar, nèt alùmma, ma pitt moin khindarn: atz èlbarle vo muasésch flattarnda lai a par longarìn. Bo soinza gånt zo geriva alle di åndarn vögela?!

Ma mage khön ke haür dar bintar iz gerift, umbrómm in dise lestn djar habaren auzgepitet vil. ’Z iz hèrta gest a gåntzez getschókka: un a migele snea, a migele reng un ploazar bint.

’Z macht lachan, bar soin nèt lai biar au pittar barìtt, ma di tèchar un di khemmechar o.

Di èlbarn soin khent alle kristpoüm un di pèrng saung auz azpe pröatla vol pitt zükkar, un di eiszökkln, dikhe, magre, långe, khurtze azpe liachtar…

Benn ’z iz hoatar un rifta di nacht, dar hümbl un di earde züntnse å.

Di stèrn un dar snea glentzegen starch.

Datz mòrgas, balde stea au, uminùm moin haus, un fin bode gelång zo sega, soinda vil begela von vichar un darkhénne di tritt von has, von vuks un von kapardjöl, un asó vorstéade ke di bèlt iz nèt lai ünsar.

Gedénkhparaz zo haltase mearar gearn ünsarna bèlt, azpi ünsarna muatar, un ditza lirnbarz in ünsarn khindarn o.

Benn ’z snaibet iz allz asό stille: tüa offe ’z hèrtz un lüsan, ma mage vorstìan vil…